Απόφαση του Άρειου Πάγου για τα τηλεπαιχνίδια με τηλεφωνική γραμμή υψηλής χρέωσης

Στον Άρειο Πάγο μεταβιβάστηκε η υπόθεση με τα τηλεπαιχνίδια που προβάλλονται κυρίως σε μικρούς τηλεοπτικούς σταθμούς και όσοι συμμετέχουν αναμένουν αρκετή ώρα στο τηλέφωνο που είναι υψηλές χρέωσης.

Πιο αναλυτικά ο Άρειος Πάγος με απόφασή του τονίζει πως οι τηλεοπτικοί σταθμοί «από κοινού παρέστησαν ψευδώς στο θύμα (υποψήφιο παίκτη τηλεπαιχνιδιού) που τηλεφώνησε σε γραμμή υψηλής χρέωσης ότι βρισκόταν σε γραμμή προτεραιότητας και ότι την ίδια στιγμή συμμετείχε στο τηλεπαιχνίδι άλλος παίκτης, ενώ αθέμιτα του απέκρυψαν ότι η τηλεφωνική σύνδεση χρεωνόταν αυξημένα».

Προσέθεσε πως λόγω της συμπεριφοράς των καναλιών προκλήθηκε «αιτιωδώς πλάνη στο θύμα που μάταια ανέμενε στην τηλεφωνική γραμμή υψηλής χρέωσης, με προσδοκία συμμετοχής στο τηλεπαιχνίδι, και με αποτέλεσμα να χρεώνεται με υπέρογκα τέλη. Το περιουσιακό όφελος των υπευθύνων του τηλεοπτικού σταθμού συνίσταται στην καταβολή, από τον τηλεφωνικό πάροχο προς αυτούς, συμφωνηθέντος συμβατικού ποσού».

Ως ορθή και αιτιολογημένη κρίθηκε από τον Άρειο Πάγο η καταδίκη πνευματικού δημιουργού, διευθυνούσης συμβούλου ραδιοτηλεοπτικής επιχείρησης και διευθυνούσης συμβούλου επιχείρησης παραγωγής και εκμετάλλευσης τυχερού τηλεπαιχνιδιού, αντίστοιχα, για απάτη ιδιαίτερα μεγάλης αξίας κατά συναυτουργία.

Στην απόφαση γίνεται λόγος πως για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της απάτης απαιτούνται:

1) Σκοπός του δράστη να αποκομίσει ο ίδιος ή άλλος παράνομο περιουσιακό όφελος, χωρίς να προσαπαιτείται και η πραγματοποίηση του οφέλους,

2) Εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών ή αθέμιτη απόκρυψη ή παρασιώπηση αληθινών γεγονότων, από την οποία, να παραπλανήθηκε κάποιος και να προέβη σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή,

3) Βλάβη ξένης, κατά το Αστικό Δίκαιο, περιουσίας, η οποία να τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο με τις παραπλανητικές ενέργειες και τις παραλείψεις του δράστη, χωρίς να απαιτείται ταυτότητα παραπλανηθέντος και ζημιωθέντος.

Η απόφαση καταλήγει πως «ο χρόνος τελέσεως της απάτης θεωρείται εκείνος κατά τον οποίο ο δράστης ενήργησε και ολοκλήρωσε την απατηλή συμπεριφορά του, δηλαδή προέβη στις ψευδείς παραστάσεις, εξαιτίας των οποίων παραπλανήθηκε ο παθών ή τρίτος».