25 Νοεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα εναντίον της βίας κατά των γυναικών

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25 Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση. Η Ημέρα αυτή είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο.


Η ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ


Στατιστικά Στοιχεία για την Ελλάδα:

• Η βία κατά των γυναικών είναι κυρίως υπόθεση ενδοοικογενειακή, καθώς το 68% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση είναι έγγαμες.
  
  

• Το 16% των γυναικών που απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα είναι αλλοδαπές.
  
  

• Από το σύνολο των αλλοδαπών γυναικών - θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, περίπου τέσσερις στις δέκα προέρχονται από τα Βαλκάνια.
  
  

• Η αντίληψη ότι η κακοποιημένη γυναίκα είναι συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και εισοδήματος, δεν επιβεβαιώνεται. 7 στις 10 γυναίκες - θύματα είναι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή και ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης. Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική κατάσταση, καθώς 6 στις 10 γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση βρίσκονται σε μέτρια ή καλή οικονομική κατάσταση.
  
  

• Περισσότεροι από τους μισούς δράστες είναι δευτεροβάθμιας ή ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης, ενώ ένας στους δέκα εκ των δραστών είναι άνεργος.

Παγκόσμια Στατιστικά Στοιχεία:

• 1 στις 5 γυναίκες ζει με βίαιο σύντροφο.

• Οι μισές από τις γυναίκες που δολοφονούνται κάθε χρόνο είναι θύματα των συζύγων ή των συντρόφων τους.

• 1 στις 3 γυναίκες που φτάνουν στα επείγοντα περιστατικά νοσοκομείων είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας.

• Σε όλο τον κόσμο, η βία κατά των γυναικών ηλικίας 15-44 ετών προκαλεί περισσότερους θανάτους και τραυματισμούς από τις αρρώστιες, τα τροχαία δυστυχήματα και τον πόλεμο μαζί.

Το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών αποτελεί μία σύγχρονη κοινωνική παθογένεια με παγκόσμια διάσταση, μια πανδημία. Όπως αυτή εκδηλώνεται σε όλες τις μορφές της, στην οικογένεια, στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην εργασία, στο δρόμο, στις περιοχές με πολεμικές συρράξεις, στην εμπορία γυναικών, στους δημόσιους χώρους, αποτελεί παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους και οφείλεται κυρίως στη διάκριση που υφίστανται οι γυναίκες λόγω των στερεότυπων αντιλήψεων για το ρόλο τους στην κοινωνία. Είναι το πιο διαδεδομένο ανομολόγητο έγκλημα, που πλήττει γυναίκες ανεξαρτήτως κοινωνικού, μορφωτικού ή οικονομικού επιπέδου, φυλής ή θρησκείας και οδηγεί ή ενδέχεται να οδηγήσει σε σωματικές, σεξουαλικές, ψυχολογικές βλάβες. Η βία, βασισμένη στο φύλο, δεν είναι απλώς γυναικεία υπόθεση. Είναι μια παγκόσμια πρόκληση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ασφάλεια. Η ανοχή στην άσκηση βίας ή την απειλή βίας πλήττει το βιοτικό επίπεδο, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των γυναικών. Μία στις τρεις γυναίκες είναι πιθανό να υποστεί άσκηση φυσικής βίας, σεξουαλική εκμετάλλευση ή κακοποίηση κατά τη διάρκεια της ζωής της. Μία στις πέντε γυναίκες πέφτει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Πάνω από το 80% των θυμάτων παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων είναι γυναίκες. Η έκταση του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών και η τυχόν πρόοδος που σημειώνεται στην αντιμετώπισή της δεν είναι ευχερώς προσδιορίσιμα μεγέθη, αφού τα όποια στατιστικά στοιχεία «φωτογραφίζουν» ένα μόνο τμήμα της πραγματικότητας.
Πρόκειται για ένα ζήτημα που καλύπτεται από τη σιωπή των γυναικών, αφού ένας μεγάλος αριθμός αυτών αρνείται να καταγγείλει το συμβάν και να ζητήσει καθοδήγηση από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Στη χώρα μας, τα στοιχεία για τη βία κατά των γυναικών, σύμφωνα με τα Κέντρα Αθήνας και Πειραιά της Γενικής Γραμματείας Ισότητας, επισημαίνουν ότι μία στις πέντε γυναίκες έχει πέσει θύμα ξυλοδαρμού τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της από τον άνδρα ή το σύντροφό της, ενώ κάθε χρόνο στην Ελλάδα διαπράττονται 4.500 βιασμοί.
Η φιλοξενία κακοποιημένων γυναικών σε ξενώνες, η λειτουργία συμβουλευτικών κέντρων για την ψυχολογική, κοινωνική και νομική υποστήριξη των γυναικών, o νόμος 3500/2006 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, ο νόμος 3488/2006 περί σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία και ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών στην απασχόληση, αποτελούν μέτρα αντιμετώπισης του προβλήματος από την Ελληνική Πολιτεία.
Ο αγώνας κατά της βίας των γυναικών όμως δεν πρέπει να εξαντλείται στα κοινωνικά και στα νομοθετικά μέτρα. Το ζητούμενο πρέπει να είναι πρωτίστως η πρόληψη και δευτερευόντως η καταστολή. Πώς μπορούμε όμως να αλλάξουμε τις κοινωνικές αξίες και τα κοινωνικά στερεότυπα, ούτως ώστε κάθε γυναίκα να ζει ελεύθερα από προσβολές, ταπεινώσεις, εκφοβισμούς, απειλές και χειροδικίες:
Η απάντηση είναι μεταβάλλοντας τον τρόπο που διαπαιδαγωγούνται τα παιδιά, με ιδιαίτερη έμφαση στον αμοιβαίο σεβασμό και την ισότητα των δύο φύλων, καθώς οι ρίζες του φαινομένου της βίας βρίσκονται στη δομή της οικογένειας, των διαπροσωπικών σχέσεων και της κοινωνίας στο σύνολό της. Απέναντι σε αυτή την κοινωνική μάστιγα που προσβάλλει το επίπεδο της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού μας, η ευαισθητοποίηση και η κινητοποίηση όλων μας θεωρείται επιβεβλημένη. Ας συστρατευτούμε στην εκστρατεία του Ο.Η.Ε με τίτλο ‘Ενωμένοι για τον τερματισμό της βίας κατά των γυναικών’, ας δραστηριοποιηθούμε τις 16 ημέρες εκστρατείας από σήμερα 25η Νοεμβρίου (Παγκόσμια Ημέρα εναντίον της βίας κατά των γυναικών) ως την 10η Δεκεμβρίου (Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) για να υπογραμμίσουμε ότι η βία σε βάρος των γυναικών είναι κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις, σαν αυτή που ζούμε στην εποχή μας, αυξάνουν την ευάλωτη θέση των γυναικών με κίνδυνο περαιτέρω ανοχής της βίας. Η εξάλειψη της είναι ζήτημα δικαίου και πολιτισμού. Οι γυναίκες είναι το κλειδί για την πρόοδο και την ευημερία στον 21ο αιώνα. Όταν περιθωριοποιούνται και κακομεταχειρίζονται, η ανθρωπότητα δεν μπορεί να προοδεύσει. Όταν τους παραχωρούνται τα δικαιώματά τους και έχουν ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση, στην εργασία, στη συμμετοχή στην πολιτική ζωή, ανυψώνουν τις οικογένειες, τις κοινωνίες, τα έθνη τους.